Verstand versus gevoel bij rouwen

Verstand versus gevoel…….Wat met je verstand te beredeneren is, voelt vaak anders. Mijn vader is onlangs overleden en met mijn verstand zeg ik ; het is goed zo…maar het voelt anders. Met mijn verstand noem ik alles op waarom het niet zo langer meer kon. Hij is verlost van de pijn, hij hoeft niet meer te lijden, het werd toch niet meer beter, hem is wellicht een groter lijden bespaard gebleven. Echt allemaal waar en het is in zekere zin ook echt goed zo….maar ja waarom voelt dat dan zo anders. Ik ben dan echt in conflict met mijn gedachten en met mijn gevoel.

Wandelcoach

Als wandelcoach loop ik vaak een stukje mee op iemands pad o.a. om te herstellen na kanker en om te verwerken wat er allemaal gebeurt is en om ook de andere kant weer te laten zien en te ervaren. Ik snap wat ik adviseer en gelukkig snapt de ander dat meestal ook. Ik laat de ander ervaren waar ze in de knoop zitten en vooral hoe ze er weer uit kunnen komen. Maar ja nu mag ik zelf alle tips gaan gebruiken die ik normaliter aan de ander geef en dat is toch wel even makkelijker gezegd dan gedaan. Wat vooral lastig is, is de tijd nemen om te verwerken. Ergens zijn we gewent om ‘’zomaar’’ weer door te gaan. door te gaan met werken en door te gaan met leven en ook al zou je dat anders willen ‘’ de tijd’’ gaat ook gewoon weer door. Ineens was er zijn verjaardag, ineens is het zomaar al weer een maand geleden dat hij overleden is, ineens is het al weer bijna kerst en de jaarwisseling.

Rouwen

Rouwen is best moeilijk, want wat is rouw…ik merk dat als 1 van je ouders overlijdt dat er hartezeer is…een pijn wat heel diep zit en pijn wat echt wel verzorging nodig heeft. Maar ja een fysieke wond dat weten we hoe we die moeten verzorgen, maar een emotionele wond is anders. Er kan vandaag een korstje op de wond zitten en dat je denkt nou dat gaat goed zeg. Ik ben al ver met rouwen en ineens hoor je een liedje, je spreekt iemand of uit het niets is het korstje eraf en voel je weer de pijn. Dat betekent dus weer opnieuw de wond verzorgen met dat wat je op dat moment nodig hebt.

Me-Time

Voor mij is dat op dit moment vooral rust, me-time na een periode van intense emoties, intense bezoeken, intense verzorging, intense gesprekken en een intens afscheid. Wat vooral heel fijn was om samen te doen. Rouwen kan je ook samen doen, het is fijn als er iemand belt of op bezoek komt maar het is ook fijn ( en noodzakelijk) dat je tijd neemt voor jezelf om je eigen rouwproces te kunnen doorleven.

Balans

Een hele periode is de balans weg geweest tussen de emoties, het verdriet, angst en de pijn overheerst. Hoe vind je dan de balans weer terug zodat je weer kan functioneren, kan genieten van het leven en je de weer balans ervaart. Dat is voor mij erkennen dat de emoties er zijn, erkennen aan jezelf wat je voelt en erkennen dat het niet altijd makkelijk is om je leven weer op te pakken zoals voorheen. Ontkenning geeft een gevoel van opgesloten zijn in en met je emoties, alsof je het niet kwijt kan. Erkenning geeft ruimte , ruimte om te huilen, ruimte om iets te doen wat jou helpt om te verwerken maar ook ruimte om te ontspannen in het Nu met alles wat er is.

Ontkenning versus erkenning

Afleiding bij ontkenning geeft vlucht gedrag, waarbij je doet alsof de wond er niet is, maar zodra je alleen bent gaat het weer bloeden. Afleiding na erkenning is wondverzorging, dan doe je dat wat je nodig hebt om de wond te herstellen. Het kan zijn dat je dan precies dezelfde dingen doet als bij ontkenning; sporten, wandelen, werken, winkelen, opruimen, op bezoek gaan etc. , alleen de intentie is anders. Je bent je bewust en kiest ook bewust om dat te doen wat je nodig hebt en jou weer een goed gevoel geeft.

Waarde

Erkenning geeft ook waarde aan de persoon die je moet missen, erkenning geeft ook waarde aan jezelf. Goed zorgen voor jezelf betekent ook dat je goed kan zorgen voor de ander. Het is niet egoïstisch om te zorgen voor jezelf maar een gezond egoïsme vanuit zelf-liefde. Dan ben je weer op weg naar balans en dan kunnen verstand en gevoel ook weer hand in hand samen verder gaan.

Ook al zijn de dagen (voor kerst) nog zo donker het wordt altijd weer licht.

‘’Luister naar je gevoel, gebruik je verstand en volg je hart’’